Typy koni

Podział na konie gorącokrwiste, zimnokrwiste oraz kuce/małe konie nie jest związany z temperaturą koni, ani tym bardziej krwią tych zwierząt. Typy te rożni sposób użytkowania np. do jazdy terenowej i zawodów wykorzystywane są są konie ras gorącokrwistych a także i kuce. Przy pracy w polu i innych zajęciach, gdzie ważna jest siła zwierzęcia, wykorzystuje się konie zimnokrwiste.
Ważną cechą jest kaliber konia. Termin ten odnosi się do masywności zarówno kośćca jak i mięśni. Jest on o wiele ważniejszy niż wysokość w kłębie, gdyż w większym stopniu wpływa na użytkowanie konia. Silne konie typu Cob określa się jako kalibrowe, choć mogą mieć tą samą wysokość w kłębie jak koń arabski (ok. 150 cm), do którego nie można zastosować tego określenia. Konie czystej i pełnej krwi arabskiej mają budowę delikatną i służą do pracy innego typu i przy innym obciążeniu. Ciężkim jeźdźcom zaleca się właśnie konie silne i kalibrowe.

Koń arabski (maść Siwa w hreczce)

Konie gorącokrwiste

Pośród koni gorącokrwistych istnieje swoista arystokracja - Konie tzw. ras czystych. Klasycznym przedstawicielem tej grupy jest koń arabski, czyli koń czystej krwi arabskiej. Symbolem tej rasy są litery "oo". Według legendy wszystkie konie arabskie wywodzą się od pięciu klaczy proroka Mahometa. Po bitwie po bitwie prorok wypuścił wszystkie swoje konie, które spragnione udały się do wodopoju. Doszło jednak do kolejnego starcia i Mahomet wezwał konie z powrotem, zanim zdążyły się napić. Przybiegło do niego jedynie pięć klaczy. Dały one początek całej rasie arabskiej.

Poza końmi arabskimi do tej grupy należy również koń pełnej krwi angielskiej (zwany czasami Folblutem). O przynależności decyduje potwierdzone pochodzenie. Założono zatem dla tych zwierząt księgi hodowlane (tzw. księgi stadne). Angielska hodowla koni pełnej krwi uznaje się tylko te zwierzęta które wywodzą się od ogierów i klaczy zapisanej w pierwszej księdze stadnej. Według legendy przodkami koni pełnej krwi angielskiej były konie orientalne, a założycielami rasy - trzy ogiery orientalne - Godolphin Barb (rasa berberyjska), Darley Arabian (rasa arabska) i Byerley Turk (rasa arabska). Powstanie tej rasy również owiane jest legendą. Koń o imieniu Godolphin był podarunkiem beja Tunisu dla Ludwika XV, ale nie spodobał się francuskiemu monarsze. Modne były wówczas konie andaluzyjskie i neapolitańskie. Ogier został sprzedany i tak wędrował od rąk do rąk, aż wreszcie trafił do paryskiego woźnicy. Tam pracował jako zwykły koń zaprzęgowy. Któregoś dnia zaniemógł i wtedy pewien Anglik z litości wykupił go, by zabrać do Anglii. Tam koń stał się własnością lorda Godolphin i służył jako próbnik. Jego zadanie polegało na tym by sprawdzić, czy klacz gotowa jest do pokrycia. Ogierem kryjącym był Hobgoblin. Gdy ten jednak nie był w stanie pokryć samicy, zrobił to Godolphin Barb i został ojcem wspaniałego konia wyścigowego o imieniu Lath. Od tamtej pory Godolphin Barb zajął miejsce Hobgoblina i został ojcem wielu znakomitych koni pełnej krwi angielskiej oraz jednym z założycieli tej rasy. Jej symbolem są litery "xx".

nie wiem czy to koń angielski, ale wrzucam bo jest piękny

Większość współczesnych koni wierzchowych należy do ras gorąco krwistych. Są energiczne i bardzo żwawe. Dawniej hodowano lżejsze i cięższe konie gorącokrwiste, przeznaczone do różnorodnych zadań. Wiele koni służyło np. do ciągnięcia powozów. Zaprzęg składający się z zadbanych koni był chlubą jego właściciela. Później w hodowli  położono większy nacisk na spotr wyczynowy, głównie konkurencje ujeżdżenia i skoków przez przeszkody.

Koń Ahał - takiński (ahal - teke)

Konie zimnokrwiste

Konie zimnokrwiste to najciężsi i najbardziej masywni przedstawiciele swojego gatunku. Są podobne do przodka - kuca tundry (kuca typu 2). Te wyjątkowo grubokościste zwierzęta hodowano specjalnie do pracy na roli. Podobnie jak ich prarodzice najchętniej poruszają się stępem, mają zrównoważony temperament i spokojny charakter - tzw. zimną krew. Zwierzęta te nie są jednak tak niezgrabne jak kuce tundry. W przeszłości krzyżowano je z końmi południa, które przekazały im harmonijną budowę i otwarte, przyjazne usposobienie. Niektóre mniejsze rasy zaś wykazują podobieństwo do prakuca.

Wie ktoś co to za rasa?

Jeszcze przed paroma stuleciami konie zimnokrwiste były nieodłącznym elementem krajobrazu każdego miasta. Ciągnęły ciężkie wozy załadowane np. beczkami z piwem, a później tramwaje. Z czasem zostały zastąpione przez pojazdy mechaniczne. Dzisiaj pracujące konie zimnokrwiste można jeszcze spotkać w gospodarstwach lub przy wyrębie drzewa w lesie.

Kary Shire 

Kuce / małe konie

Koń w typie kuca ma małą, klinowatą głowę z dużymi bystrymi oczami oraz okrągłą sylwetkę. Gęsta grzywa i gruby ogon są równie charakterystyczne, jak silne i zdrowe kończyny. Zwierzęta te wywodzą się od prakuca i nadal mają wiele jego cech. Są mało wymagającymi, łagodnymi konikami.

Fajną ma łatę na tyłku XD

Warto podkreślić, że koni wierzchowych nie dzieli się na konie i kuce, lecz na konie duże i małe.

Jakie fajneeeee XD

Warto wiedzieć 
W języku hodowców koń, który ma poniżej 148 cm w kłębie, jest koniem małym, a powyżej 148 cm - koniem dużym.

Ode mnie ;)

Źródłem informacji jest książka "Konie rasowe" autorstwa Justyny Felgenau, wydawnictwa wadekum.
Mam nadzieję że post się podoba. Jeśli nie, chociaż spróbujcie docenić mój trud... najpierw zdobycie tej super książki, potem prawie godzina spędzona przed komputerem, by napisać o tym posta...

Okładka mojej książki

Na temat mojej książki:
Ta książka jest super poradnikiem dla osób które chciałyby pogłębić swoją wiedzę na temat koni. Są w niej informacje o pielęgnacji konia, szczegółowe opisy ponad sześćdziesięciu ras tych wspaniałych czworonogów. Znajdziesz tam też coś o anatomii konia, oraz (co mi się najbardziej podoba) wskazówki co zrobić by nasz koń był szczęśliwy. ;)
Polecam kupno książki :)

Na koniec coś takiego ;P

Domi.D.